تنگی دریچه آئورت در کودکان

تنگی دریچه آئورت در کودکان، مانند اکثر نقص های قلبی، تا پس از تولد کودک هیچ عوارضی برای کودک نخواهد داشت. عوارض سلامتی تنگی آئورت، به میزان تنگی دریچه، نشت دریچه و دیگر نقص های قلبی (در صورت وجود) بستگی دارد.

درجه تنگی بر اساس اختلاف فشار در دریچه آئورت اندازه گیری می شود که از آن به عنوان گرادیان یاد می شود. هرچه گرادیان بیشتر باشد، مشکل بزرگتر است، چرا که قلب باید برای پمپاژ خون به بدن، سخت تر کار کند.

تنگی آئورت براساس گرادیان، جزئی، خفیف، متوسط یا شدید تشخیص داده می شود. تنگی آئورت بحرانی، اصطلاحی است که برای نوزادان با تنگی آئورت بسیار شدید استفاده می شود که بلافاصله پس از تولد باید تحت درمان قرار بگیرند. در طول زمان، اگر این مشکل درمان نشود، کار زیاد موجب ضخیم شدن عضله ی قلب به نام هیپرتروفی بطنی می شود.

در نهایت، عضله ی قلب آسیب می بیند که منجر به نقص قلبی سمت چپ و ضربان قلب خطرناک و نامنظم می شود. زمانی که دریچه آئورت تحت تأثیر این مشکل قرار گرفت، ممکن است نشت دریچه به تنگی آن اضافه شود. برای شدت نشت دریچه از اصطلاحات «جزئی، ملایم، متوسط و شدید» استفاده می شود. هر چه دریچه بیشتر نشت داشته باشد، قلب و بطن سمت چپ برای پمپاژ خون به بدن باید بیشتر کار کنند.

نشت قابل توجه به همراه تنگی دریچه آئورت می تواند فشار زیادی به قلب وارد کند. تنگی دریچه آئورت معمولاً با گذر زمان بیشتر می شود. به همین دلیل، مراجعه منظم به پزشک متخصص قلب کودکان برای معاینه های دوره ای بسیار مهم است. اگر تنگی آئورت جزئی باشد و ناشی از دریچه آئورت دو لتی باشد، ممکن است پیشرفت نکند. در نوزادی با تنگی آئورت بحرانی، دریچه به اندازه ای کوچک است که نمی تواند خون کافی را برای تأمین نیاز نوزاد پمپاژ کند.

اگر این مشکل در مراحل اولیه درمان نشود، نوزاد دچار نارسایی احتقانی قلب یا شوک می شود. از دارویی به نام پروستاگلاندین ممکن است برای باز نگه داشتن مجرای شریانی استفاده شود. مجرای شریانی یک رگ خونی کوچک است که شریان ریوی را به آئورت متصل می کند و مسیری برای انتقال خون به بدن فراهم می کند. خونی که از طریق مجرای شریانی از قلب خارج می شود، ریه ها را دور می زند، بنابراین ممکن است رنگ کودک، مقداری آبی به نظر برسد.

کودکان مبتلا به تنگی آئورت، بیشتر در معرض خطر اندوکاردیت باکتریایی حاد (SBE) قرار دارند. این عفونت قلب ناشی از وجود باکتری در جریان خون می باشد. این مشکل می تواند پس از یک رویکرد دندانپزشکی یا عمل پزشکی دیگر اتفاق بیفتد و یا یک دوز آنتی بیوتیک پیش از انجام عمل می توان تا حد زیادی از وقوع آن جلوگیری کرد.