آنژیوگرافی یک روش درمانی است که برای باز کردن و گشادسازی رگ‌های خونی بسته یا تنگ شده استفاده می‌شود. این روش معمولاً برای درمان بیماری‌های قلبی-عروقی مانند آترواسکلروز یا انسداد شریان‌ها به کار گرفته می‌شود. در آنژیوپلاستی، یک کاتتر نازک با یک بالن در انتهای آن از طریق یک رگ خونی به محل تنگی یا انسداد هدایت می‌شود. سپس بالن باد شده و فشار می‌آورد تا رگ خونی باز شود و جریان خون بهبود یابد.
گاهی اوقات نیز در کنار این کار، یک استنت (پروتز) در محل تنگی قرار داده می‌شود تا رگ باز نگه داشته شود. آنژیوپلاستی یک روش نسبتاً کم‌تهاجمی است و می‌تواند بدون نیاز به جراحی باز، جریان خون را بهبود بخشد.
آنژیوگرافی
آنژیوگرافی چیست؟
آنژیوگرافی یک روش با حداقل تهاجم بدون جراحی است که به هیچ بریدگی و جراحتی نیاز ندارد و تنگی و انسداد شریان هاى ورودى به عضله قلب را باز میکند؛ آنژیوپلاستی می تواند برخی از علائم گرفتگی عروق و سرخرگها و دردهایی مثل درد قفسه سینه و تنگی نفس را بهبود بخشد.
این عمل غالباً با بی حسی موضعی یا بیهوشی خفیف انجام می شود و از آنجا که در این عمل نیازی به بیهوشی عمومی نیست بیمار طی عمل بیدار خواهد بود که معمولاً حدود یک ساعت طول می‌کشد؛ بیمار از طریق کاتتر درون وریدی، مایعات و داروهای آرام بخش دریافت خواهد نمود و جهت کاهش لخته شدن خون، داروهای رقیق کننده خون(آنتی کواگولانت)دریافت خواهد کرد و سپس عمل آغاز خواهد شد.
متخصص قلب و عروق یک بالن کوچک را به صورت موقتی در محلی که رگ بیمار دچار گرفتگی شده است، قرار میدهد و آن را باد میکند؛ تا به باز شدن سرخرگ کمک کند. آنژیوپلاستی غالباً همراه با قرار دادن دائمی یک لوله سیمی توری به نام استنت در داخل سرخرگ است تا به صورت حائل، سرخرگ را باز نگه دارد و از تنگ شدن و انسداد مجدد آن جلوگیری کند.
همچنین از روش آنژیوگرافی می‌توان در زمان وقوع حمله‌های قلبی برای باز کردن سریع سرخرگ مسدود شده و کاهش میزان آسیب وارد بر قلب، استفاده کرد؛ البته بیمارانی که عمل جایگذاری استنت را انجام می‌دهند، در مقایسه با بیمارانی که جراحی بای پس سرخرگ کرونر انجام می‌دهند، درد و ناراحتی بسیار کمتر و زمان بهبود بسیار کوتاه‌تری دارند.
آیا انجام آنژیوگرافی عوارض و خطراتی را در پی دارد؟
گرچه آنژیوگرافی یک روش کم تهاجم برای باز نمودن شریان های بسته عروق قلب است ولی ممکن است خطرهایی نیز داشته باشد. شایعترین خطرات آنژیوپلاستی شامل موارد زیر است.
ممکن است لخته‌های خونی در داخل استنت‌ها پدیدارشوند. این لخته‌ها می‌تواند مجدداً سرخرگ را مسدود کند و باعث وقوع حمله قلبی شود. بنابراین مصرف آسپیرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، پراسوگرل (افیینت) یا سایر داروهایی که به کاهش خطر تشکیل لخته‌های خونی کمک می‌کنند، بر طبق نسخه پزشک، اهمیت بسیار زیادی در کاهش احتمال تشکیل لخته در داخل استنت شما دارد.
پس از استنت گذاری در روش آنژیوگرافی ، احتمالا لازم است به مدت طولانی دارو درمانی صورت گیرد تا احتمال تشکیل لخته در استنت کاهش یابد. در صورتی که این عمل فقط شامل آنژیوپلاستی و بدون جایگذاری استنت باشد، در حدود ۳۰ درصد از موارد، تنگ شدن مجدد سرخرگ اتفاق می‌افتد. استنت‌ها برای کاهش خطر گرفتگی مجدد سرخرگ طراحی شده‌اند. بیشتر افرادی که آنژیوپلاستی انجام داده اند، چه استنت گذاشته باشند چه نه، باید مادام العمر آسپیرین مصرف کنند.
نتیجه گیری:
آنژیوگرافی در اتاق ویژه ای با تجهیزات کامپیوتری اشعه ايکس به نام آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب انجام مى شود. به بیماران مقدار کمی از دیازپام (والیوم)، میدازولام (وِرسِد)، مورفین و آرام بخش هاى ديگرى به صورت داخل وریدی تزريق مى شود. بیمار ممکن است ناراحتی جزئی در محل زخم در کشاله ران یا بازو داشته باشد.
همچنین ممکن است زمانى که بالون باد مى شود، دوره ای از آنژین را تجربه کنند. روش آنژیوگرافی می تواند از ۳۰ دقیقه تا دو ساعت طول بکشد اما معمولا ظرف ۶۰ دقیقه تکمیل می شود اکثر بیماران يک روز بعد از آنژیوپلاستی مرخص مى شوند و متخصص قلب به بیمار توصیه هایی را انجام میدهد.
اگر تعداد انسداد ها زیاد باشد یا شریان اصلی قلب تنگ شده باشد؛ احتمال دارد پزشک و متخصص قلب به شما، به جای آنژیوپلاستی و استنت گذاری؛ جراحی باز قلب را توصیه کند.به علاوه برخی از انسداد ها به دلایل فنی بهتر است که با جراحی باز درمان شوند.
